Struinen op Tiengemeten

Ik ben opgegroeid met de Friese eilanden en ben verknocht aan de uiterwaarden van de Gelders poort. Ik gaf het door Natuurmonumenten pas verworven eiland Tiengemeten dan ook weinig kans. Maar ik heb er sinds kort een nieuw favoriet stuk natuur bij.

Het eiland wordt mede beheerd door de voor Natuurmonumenten kenmerkende Schotse Hooglanders. Deze fotogenieke praalgrasmaaiers laten zich voorbeeldig fotograferen en filmen. Of nu het aan de lente ligt of aan de dynamiek van het eiland, dat weet ik niet, maar de grazers zijn er actiever dan ik ze ken.
Het ondergelopen boerenland in de ‘Weelde’ van Tiengemeten en de tot ruines vervallende boerderijen raken bij mij een romantische snaar. Het eiland is ooit overwonnen op de natuur voor de landbouw, maar nu weer teruggegeven aan die natuur. Deze golfbeweging voegt zich naadloos samen met die van de seizoenen en de getijden van het gebied. Illustrerend zijn ook de vele dode hazen, ganzen en andere kadavers die ik vond. Beelden hiervan zijn te vinden op mijn website: www.kjellweewer.nl. Ik hoorde dat het openen van de Haringvlietsluizen het getijdenverschil met zon’n 50 cm kan doen toenemen. Ik hoop ten harte dat dit toekomstbeeld waarheid wordt zodat de dynamiek nog meer zijn sporen kan achterlaten.

Ik word altijd getrokken door de oevers. In de ‘wildernis’ van Tiengemeten hebben de getijden voorbeeldige kustlijnen gecreëerd.

 

 

 

 

 

 

 

Maar ook het wild doet hier aan vormsnoei.

Ik hoop hier nog vaak terug te komen om de verschillende invloeden, van tijd, natuur en mens vast te leggen.

Kjell Weewer

 

Lees meer >> | 3697 keer bekeken

Romantiek in zompige klei

Een van de mooiste gebieden van Nederland, helaas slecht toegankelijk en niet alleen door de zompige klei, maar  toch meer dan de moeite waard: De Oostvaardersplassen.

Naast dat het er mooi is, is het een van de meest romantisch plekken van Nederland. Een plek door mensenhanden gecreëerd, maar weer teruggewonnen door de natuur en de mens heeft er zijn meerdere erkend. Deze wilde natuur heeft zijn volgelingen en tegenstanders. Het Christelijk rentmeesterschap heeft het er moeilijk mee, de Hollandse regeldrift probeert er vat op te krijgen, maar de resultaten van de wildheid zijn zo verbluffend dat ze van schrik mag blijven bestaan.

Romantische zielen als ik kunnen er wegdromen over vrije natuurlijke processen, toekomstige invloeden van de wolf die zeker komen gaat en dagenlange trektochten door ongerepte natuur. De processen van eten en gegeten worden zijn zeker in de wintermaanden goed zichtbaar. De vraat van boombast is zeer beeldend en de invloeden zijn indrukwekkend.

Vraat van boombast en vertrapping van vegetatie leveren Landart -achtige beelden op

 

Waarom verbergen we dit soort beelden?

 

Langs de weinige paden die toegankelijk zijn worden de boompjes in toom gehouden. De hoefdieren maken weer gretig gebruik van het opeens bereikbare sappig wilgenbast

Het nachtlicht van Almere in gevecht met de opkomende zon over de Oostvaardersplassen

Bij het opkomen van de zon gaan duizenden vogels de lucht in, de Oostvaarders staan op

Een koude nacht onder het Hollandse Hout had ik ervoor over om zo vroeg in het gebied te zijn, maar het levert wel net die ontmoetingen en ervaringen op met bijvoorbeeld vossen, vele herten (je struikelt erover) en het ontwaken van de natuur die het het waard maken. Ik kijk alweer uit naar mijn volgende wandeling.

Kjell

www.kjellweewer.nl

Lees meer >> | 3330 keer bekeken

Hollandse waterpret na Spaanse droogte

Opgewarmd van de Spaanse zon landde ik op internationaal vliegveld Eindhoven en nam de trein naar Utrecht. Ter hoogte van de Lek deed ik mijn ogen eens open om verrast te worden door een weelderige watervloed in de uiterwaarden bij Culemborg. Met de droge heuvels van Andalusië nog in mijn achterhoofd was ik toch weer blij te zijn teruggekeerd in ons zompig landje.

Lees meer >> | 3111 keer bekeken

Evolutie

Een mens is een mogelijke uitkomst van het fenomeen leven. Een eigenschap of de eigenschap van leven lijkt mij een drang tot overleven. Een mens kan beschouwen, maar alleen met de ingrediënten die hem zijn aangereikt. De mogelijkheid een uniek concept met uitsluitend onbekende ingrediënten te bedenken gaat de menselijke geest te boven. Dus een totaal eigen mening vormen kan niet. Maar waarom wordt de eigen mening zo belangrijk geacht, verandert deze niet continu? Wie heeft een totaal stabiele mening? Als je al op zoek bent naar het unieke van de mens, en dan ook nog naar het unieke individu, gaat het dan niet juist om de unieke gedachten-vorming? Niet het unieke aanbod van ingrediënten maar de constante vorming van gedachten en wat zo speciaal is aan de gedachtevorming dat is van belang. Er zijn heel veel eigen meningen op de wereld, dat wil zeggen meningen die door de mensen worden gedragen en gekoesterd. Dit hebben we als mens ook nodig, als we ons zelf een aantal regels/

Lees meer >> | 2618 keer bekeken

Oscar Verpoorten

Met veel verwachting trok ik het eerste papier van mijn etsplaat af. De dag ervoor had ik met veel intensiteit een tekening aangbracht en deze in het zink laten etsen. Het voelde als de kopppen die ik tijdens mijn academie tijd maakte. Heerlijk om zo op te gaan in het tekenen.

Lees meer >> | 5231 keer bekeken

Na de brand: 'Armando'

Na de brand: “Armando”

23 en 24 februari 2008, St. Aegtenkapel te Amersfoort

Het eerste wat me opviel: wat een heerlijk geknoei!!!. Wat een wellustige vleselijke behandeling van verf en intense manier van schilderen. Een tweede gedachte ging over het gevaar dat dit soort knoeierij ook heel goed het beeld kan vertroebelen. Maar juist het beeld blijft bij Armando even ruig en intens als zijn manier van schilderen. De no-nonsens manier van werken, je ziet gewoon dat hij duidelijk zijn eigen manier van schilderen heeft gevonden en daar ook te vrede mee is. Hierdoor kan hij zich concentreren op het beeld zelf. Dit meester zijn van het schilderen en helderheid van beeld maakt hem tot een schilder om verliefd op te worden.

De keuze van zijn materiaal lijkt in overeenstemming met zijn manier van werken. De doeken zijn mans groot, dit heeft als voordeel dat met zijn manier van werken je nog steeds met details kan werken. Uiteraard is de keuze voor olieverf in combinatie met zand uitermate geschikt voor de beeldhouwende manier van schilderen die hij praktiseert.

Het prettige aan deze tentoonstelling was de chronologische opbouw. Hierdoor krijg je een mooi beeld van wat de kunstenaar heeft doorgemaakt. En kan je de werken ook in hun tijd plaatsen.

De opbouw van zijn schilderijen lijkt zijn leven lang niet te veranderen. Het zijn altijd enkelvoudige onderwerpen. Er wordt een ding geschilderd, met het formaat van het doek als uitgangspunt. Al hij eenmaal begint te schilderen wordt er bovenal een beeld geproduceerd en niet zo zeer een onderwerp.

In zijn meest recente werken lijkt hij een overstap te maken van expressie in toets naar een expressie in kleur. De keuze voor enkele monochrome contrasterende kleuren veranderd in kleurvlakken die uit een heel scala aan kleuren wordt opgebouwd. De schilderijen lijken hierdoor in beeldkracht te verliezen maar als je naar de kleurbehandeling kijkt , herken je nog altijd de zelfde kracht in combinatie met intensiteit die zo herkenbaar voor Armando is.

Waarom zijn zijn schilderijen zo krachtig:

1. het levensgroot formaat

2. de intense doch beeldhouwende manier van schilderen

3. beperkt, contrasterend en monochroom kleurgebruik

4. enkelvoudig onderwerp

5. ongepoetstheid

z'n thematiek:

Veelal schildert hij lege en verstilde landschappen, maar door zijn dramatische manier van schilderen en details als hekwerken, omgevallen bomen en

ongehinderde verdwijnpunten beginnen zijn schilderijen te wringen. Waarom al die intensiteit op deze onderwerpen? Een aanname: hij schildert niet als hobby, omdat het zo lekker schildert. Maar waarom dan die intensiteit? Het lijkt mij alsof hij een vraag probeert te beantwoorden door het schilderen. Niet de daadwerkelijke vraag, niet het onderwerp maar door de vraag een plaats te geven op het doek. Misschien is de vraag stellen of plaatsen op verschillende manieren (hij is ook zeer bedreven in beeldhouwen, poëzie, muziek, theater, film, etc.) voor hem de manier om zijn wereld en geschiedenis om hem heen te onderzoeken. Zonder ooit de pretentie te hebben het antwoord te vinden. Als hij hier zijn berusting in vind verklaart dat misschien meteen deels de open manier en krachtige eenvoud van zijn werk.

Nader onderzoek voor mij naar aanleiding van Armando ligt in de richting van het neo-expressionisme.

Lees meer >> | 2239 keer bekeken