Evolutie
Een mens is een mogelijke uitkomst van het fenomeen leven. Een eigenschap of de eigenschap van leven lijkt mij een drang tot overleven. Een mens kan beschouwen, maar alleen met de ingrediënten die hem zijn aangereikt. De mogelijkheid een uniek concept met uitsluitend onbekende ingrediënten te bedenken gaat de menselijke geest te boven. Dus een totaal eigen mening vormen kan niet. Maar waarom wordt de eigen mening zo belangrijk geacht, verandert deze niet continu? Wie heeft een totaal stabiele mening? Als je al op zoek bent naar het unieke van de mens, en dan ook nog naar het unieke individu, gaat het dan niet juist om de unieke gedachten-vorming? Niet het unieke aanbod van ingrediënten maar de constante vorming van gedachten en wat zo speciaal is aan de gedachtevorming dat is van belang. Er zijn heel veel eigen meningen op de wereld, dat wil zeggen meningen die door de mensen worden gedragen en gekoesterd. Dit hebben we als mens ook nodig, als we ons zelf een aantal regels/eigen meningen opleggen dan kunnen we daar beschouwend op verder gaan en geleidelijk onze meningen aanpassen. Dit is dan ook een belangrijke eigenschap wat het de mens mogelijk maakt te overleven (en met succes!) Nadeel van al het beschouwen is dat we zoekend kunnen geraken, dat we de weg kwijt kunnen raken. Zeker in de westerse cultuur waarin het onderzoeken het ontleden van al het magische in de wereld inclusief en misschien wel als hoogtepunt de menselijke geest. De vrijheid die al het onderzoek heeft opgeleverd (de mens is slechts een toevallige samengang van een evolutionair proces, we zijn nergens schatplichtig aan) geeft een totale leegte aan het menselijk bestaan, geen wonder dat religieuzen enorm kunnen botsen met de 'verlichte' wereld. Dus aub blijf vooral je eigen meningen koesteren, je eigen rituelen handhaven om een stabiele levensinvulling te hebben waarvandaan je kan beschouwen en besef dat dat geld voor ieder individu.
Kjell Weewer